Sommige beleggers zullen van hun roze wolk zijn gevallen toen ze hoorden dat de organische omzetgroei in 2024 slechts 3,6 procent bedroeg, na de riante 27,5 procent een jaar eerder. Vooral de VS en het Midden-Oosten vielen tegen. Terwijl Fugro jarenlang heeft gewerkt om de afhankelijkheid van opdrachten uit de olie- en gassectoren te verminderen, zal het extra pijnlijk zijn dat juist de markten voor windenergie moeilijke tijden meemaken.

Bestuursvoorzitter Mark Heine stelde dat overheden financieel moeten bijdragen om dergelijke duurzame investeringen economisch te laten renderen. Zijn oproep is geen pure wanhoop als een regio als de EU zelfvoorzienend wil worden qua energie, want dan lijken subsidies in bijvoorbeeld windenergie onontkoombaar.

Slecht eerste kwartaal 2025
De omstandigheden zijn in het eerste kwartaal van 2025 verder verslechterd, waardoor Fugro op de rem moet trappen. Kostenbesparingen alom en er wordt zelfs personeel in de VS ontslagen. Naast daadkracht wilde Heine optimisme uitstralen: de wind-business in de VS bedraagt slechts zeven procent van Fugro’s totale omzet en de fundamenten voor Fugro zijn ijzersterk, ongeacht de tegenwind op de korte termijn.

Ondanks de afname in omzet en orderboek en nauwelijks winst in het eerste kwartaal van 2025, verwacht hij over het hele jaar een operationele (EBIT)-marge tussen de elf en vijftien procent.

Beleggers lopen (te?) hard weg
Met een halvering van de beurskoers in de laatste twaalf maanden, lijken veel beleggers wakker geschud en zich weer te beseffen dat Fugro uiteindelijk nog steeds een projectenbedrijf is met inherent grillige resultaten. De vraag is of zij te naïef waren tijdens de wederopstanding van Fugro, of nu ineens te pessimistisch zijn.

De strategie van de onderneming – met bodemonderzoek op zee en land, ten behoeve van offshore olie- en gas, windenergie en infrastructuur - klinkt geloofwaardig gezien de energietransitie en achterstallig onderhoud aan infrastructuur in veel landen. Bovendien is de bodemonderzoeker veel minder kwetsbaar dankzij de sterke balans met relatief weinig schuld. En bij zelfs die beperkte schuld zou een eerste herfinanciering pas in 2029 aan de orde kunnen zijn. Ook heeft Fugro veel processen gestandaardiseerd en zijn mensen en schepen flexibel inzetbaar in meerdere segmenten. Een schip dat voor olie-exploratie wordt gebruikt, kan bijvoorbeeld sneller worden omgeschakeld naar offshore windmetingen. Daardoor kan het bedrijf de bezetting van de vloot – een cruciale factor voor de winstmarges – beter op peil houden.

Fugro oogt duidelijk wendbaarder dan in het verleden. In combinatie met een solide balans is het bedrijf beter bestand tegen tegenslagen.

Die balans vindt steun in de focus op het werkkapitaal. Hoewel 8,9 procent werkkapitaal ten opzichte van de omzet aan het eind van 2023 als exceptioneel laag werd gezien, wist Fugro 2024 nog beter af te sluiten met slechts 7,6 procent, door leveranciers iets later te betalen. Het exceptionele wil Fugro nu structureel maken.

Voorspelbare, terugkerende omzet
Beleggers houden niet van onvoorspelbaarheid; ondernemingen met grillige resultaten worden relatief laag gewaardeerd. Gezien de volatiliteit in de projecten-business, ligt het voor de hand te zoeken naar manieren om een groter deel van de omzet jaarlijks te laten terugkeren, de zogenaamde “recurring business”. Denk aan abonnementen op data-diensten.

Na het bodemonderzoek voor een windpark blijft Fugro bijvoorbeeld ook na de bouw betrokken met monitordiensten, waarmee klanten risico’s zoals zeebodemverzakking en kabelschade tijdig kunnen signaleren. Voor deze dienstverlening rekent Fugro een vaste vergoeding over meerdere jaren.

Op dit moment is slechts een beperkt deel van de omzet terugkerend – Fugro geeft daar geen cijfers over – maar Heine benadrukte tijdens de aandeelhoudersvergadering dat nieuwe initiatieven moeten zorgen voor meer voorspelbare inkomsten.

Veelal zullen ze bij toekomstige projecten meteen worden aangeboden, maar hij zag desgevraagd ook kansen bij oude afgeronde projecten.

Het gaat echter zeker vijf tot tien jaar duren voordat wellicht dertig procent van de omzet terugkerend is. Die dertig procent was bovendien geen toezegging, slechts een ambitie, aldus Heine.